ناکامی تیم ملی فوتسال ایران در جام جهانی ۲۰۲۴ ازبکستان علل متعددی داشت که از مهمترین آنها به ضعف مدیریت در راس کمیته فوتسال می توان اشاره کرد.
تیم ملی فوتسال ایران در بازی‌های مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی ۲۰۲۴ ازبکستان مقابل مراکش شکست خورد و خیلی زود جام را ترک کرد. شاگردان وحید شمسایی اگر چه با ۹ امتیاز به مرحله حذفی رسیدند اما در نهایت نتوانستند انتظارات مردم را برآورده کنند. در این گزارش قصد داریم به علل این ناکامی بپردازیم.
مدیریت غیراصولی
تیم ملی فوتسال کشورمان در سال منتهی به جام جهانی می‌بایست با یک آماده‌سازی خوب و برگزاری دیدارهای تدارکاتی، خود را به بهترین شکل ممکن برای حضور در ازبکستان آماده می‌کرد اما این تیم نه در تامین یک مربی بزرگ برای دستیاری وحید شمسایی و نه در تدارک بازی‌های دوستانه با کیفیت موفق نبود.
احسان اصولی رییس کمیته فوتسال در این مدت نتوانست انتظارات کادرفنی را برآورده کند و در نهایت این تیم با کمترین سطح آمادگی پا به جام جهانی گذاشت و شاید باید او نفر اول دلایل ناکامی تیم ملی معرفی کرد.
شمسایی پس از قهرمانی در جام ملت‌های آسیا از اصولی خواسته بود که یک مربی خارجی با کیفیت به تیم ملی اضافه شود اما تعلل رییس کیمته فوتسال و فدراسیون فوتبال باعث شد تا این اتفاق صورت نگیرد. از طرفی ضعف در مذاکرات در خصوص برگزاری بازی های دوستانه نیز باعث شد تا تیم ملی کشورمان نتواند در این زمینه اتفاقات خوبی را تجربه کند. این مدیریت غیر فوتسالی که همیشه مورد نقد اهالی فوتسال هم بوده، در جام جهانی بزرگترین ضربه را به تیم ملی وارد کرد و حالا باید ببنیم مهدی تاج رییس فدراسیون فوتبال چه تصمیمی در خصوص این کمیته خواهد داشت.
کمک مربیان ناکارآمد
از ابتدای حضور شمسایی روی نیمکت تیم ملی فوتسال، بحث حضور یک مربی خارجی با کیفیت مطرح شد اما هیچگاه این اتفاق رخ نداد و در نهایت کادر تمام ایرانی تیم ملی به جام جهانی رسید. بسیاری از کارشناسان فوتسالی معتقدند که کادرفنی تیم ملی به جز شمسایی، به مربیان بزرگتری احتیاج داشت. کسانی که روی نیمکت تیم ملی حضور داشتند، بازیکنان بزرگی در عرصه ملی محسوب می‌شدند اما در بحث مربیگری نیاز بود تا بازنگری بیشتری صورت بگیرد.
بدون شک حضور مربی بزرگ در کنار شمسایی می‌توانست در بزنگاه‌ها کمک او باشد و نکته‌های مثبتی به او اضافه کند. مربی با کیفیت چه در علم تمرین، چه در آنالیز حریفان و چه در کوچینگ حین بازی می‌توانست روند کار تیم ملی را تغییر دهد اما هیچوقت این اتفاق رخ نداد تا در نهایت تیم ملی از این موضوع ضربه بخورد.
انتخاب مسیر اشتباه
تیم ملی ایران از همان ابتدا می دانست که باید برای انتخاب مسیر آسان‌تر در مرحله حذفی، باید به عنوان تیم دوم از گروه خود صعود کند. از طرفی کادرفنی این موضوع را هم می دانستند که فرانسه از دو تیم دیگر یعنی ونزوئلا و گواتمالا قدرتمندتر است. کادرفنی تیم ملی باید این پیش‌بینی را می‌کرد که ایران و فرانسه هر دو با ۶ امتیاز در بازی آخر به مصاف هم خواهند رفت و در این قسمت تفاضل گل اهمیت زیادی پیدا خواهد کرد اما این نکته در دو بازی ابتدایی تیم ملی فراموش شد و ایران با نتیجه ۷ بر یک ونزوئلا را شکست داد.
تیم ملی ایران می توانست با گل‌های کمتری ونزوئلا را شکست دهد تا در بازی آخر تفاضل گل کمتری نسبت به فرانسه داشته باشد اما این نکته مهم فراموش شد و ایران با تفاضل گل بهتری نسبت به فرانسه در دیدار پایانی در مرحله گروهی حاضر شد. در نهایت ایران فرانسه را نیز شکست داد و به عنوان تیم نخست صعود کرد و در مرحله یک هشتم با مراکش روبرو شد.
ترس از حریفان
کادرفنی تیم ملی بارها پیش از شروع جام جام جهانی از قدرت تیم‌های دیگر تعریف می‌کردند و همین موضوع باعث شد تا بازیکنان کشورمان نیز قوی‌تر بودن حریفان را باور کنند. این در حالی است که تیم ایران در رنکینگ جهانی در رتبه چهارم جهان قرار داشت و همه تیم ها نیز از قدرت بالای بازیکنان تیم ایران واهمه داشتند. ترس از تیم های دیگر باعث شد تا تیم ما در بازی مقابل مراکش، روحیه خودباوری‌اش را از دست بدهد و در نیمه اول با نتیجه ۴ بر یک شکست بخورد.
بی‌توجهی به ۲ ضعف بزرگ
از شروع کار شمسایی در تیم ملی، کارشناسان همواره ۲ نکته مهم را در خصوص بحث فنی تیم ملی مطرح می‌کردند؛ کار دفاعی ضعیف و تکیه بیش از حد بر خلاقیت فردی. تیم ملی در بازی‌های جام ملت های آسیا نیز نشان داد که علی‌رغم کار هجومی قوی، در کار دفاعی شکننده است. شاگردان شمسایی در کار دفاعی در مقابل تیم های بعضا ضعیف نیز ضعف‌هایی از خود نشان می‌دادند و همین موضوع اهالی فوتسال را نگران کرده بود. در بازی با مراکش این موضوع به وضوح دیده شد و ضربه نهایی را به تیم ملی وارد کرد.
یکی دیگر از ضعف‌های تیم ملی تکیه بیش از حد بر خلاقیت فردی بازیکنان تکنیکی بود. تیم ملی هرگاه به مشکل در امر گلزنی برمی‌خورد یا از حریف عقب می‌افتاد، از مسلم اولادقباد و سالار آقاپور به عنوان ۲ فلنک تکنیکی و دریبل‌زن استفاده می‌کرد و عملا کار تاکتیکی دیگر معنایی نداشت. این موضوع نیز همیشه مورد توجه کارشناسان فوتسال بود اما هیچوقت راه حلی برای این معضل پیدا نشد.
در نهایت تیم ملی کشورمان پس از کسب یک مقام سوم در جام جهانی در سال ۲۰۱۶ و حذف در مرحله یک چهارم نهایی در جام جهانی ۲۰۲۱ لیتوانی، در سال ۲۰۲۴ یک پله دیگر پسرفت کرد و در یک هشتم جام را ترک کرد تا نشان دهیم در فوتسال به جای پیشرفت، پسرفت داشته‌ایم. فدراسیون فوتبال باید هرچه سریع‌تر عیب‌یابی خود را آغاز و آسیب‌های تیم ملی را درمان کند. بدون شک تیم ملی با این رویه نمی‌تواند در جام های جهانی بعدی حرفی برای گفتن داشته باشد./ایرنا
دیدگاه ها