نقطه‌زنی سنگین و استراتژیک

توکلی_ روزنامه خراسان/ 
چرا سر جنگی ۲ تنی مهم است؟
تا پیش از این، سنگین‌ترین سر جنگی موشک‌های ایرانی حدود ۱۸۰۰ کیلوگرم وزن داشت. حالا با عبور از مرز دو تُن، ایران نه‌تنها برد و دقت، بلکه «قدرت ویران‌سازی» را نیز به شکل چشمگیری ارتقا داده است. این افزایش ظرفیت، به‌ویژه برای انهدام استحکامات و تاسیسات مستحکم نظامی – که طی عملیات‌های اطلاعاتی اخیر شناسایی شده‌اند – اهمیتی دوچندان دارد.موشک خرمشهر-۴ یا همان «خیبر» که از همان خانواده سرجنگی های ۱۸۰۰ کیلوگرمی است اگرچه یک‌سال پیش رونمایی شد، اما به‌وضوح نسخه‌ای فراتر از یک ارتقای ساده است. این موشک ۱۳ متری با قطر ۱.۵ متر و وزن کلی ۳۰ تن، به بردی حدود ۲۰۰۰ کیلومتر دست یافته و دارای سر جنگی عظیمی به طول ۴ متر است که می‌تواند بیش از دو تُن مواد منفجره را به نقطه‌ای دقیق در دل خاک دشمن منتقل کند. موتور آن – از نوع اروند – با سوخت‌های هایپرگولیک (خودمشتعل) کار می‌کند و به لطف طراحی فشرده با موتور درون مخزن، طول کلی موشک را کاهش داده، در حالی‌که بُرد و دقت آن حفظ شده است.تفاوت کلیدی خیبر نسبت به نسل‌های پیشین، هدایت در فاز میانی (بیرون از جو) است؛ جایی که عملاً دست دشمن برای جنگ الکترونیک بسته است. پس از ورود به جو، سیستم‌های هدایت خاموش می‌شوند و مسیر به شکل غیرقابل رهگیری ادامه می‌یابد. سرعت اصابت سرجنگی نیز به‌قدری بالاست که سامانه‌های پدافندی حتی فرصت واکنش مناسب ندارند.
تحلیل در یک قاب مشترک
وقتی عملیات‌های اطلاعاتی اخیر کشور را در کنار این آزمایش موشکی تازه قرار دهیم، تصویری روشن‌تر به دست می‌آید: بانک اهداف کشور به‌روز شده و ابزار لازم برای انهدام آن اهداف نیز آزمایش شده است. این یعنی حلقه اطلاعات – تحلیل – انهدام، حالا به سطحی بالاتر رسیده و گامی در مسیر بازدارندگی مؤثر برداشته شده است. در شرایطی که دشمن با امید بستن به جنگ ترکیبی، فشارهای چندلایه‌ای را تدارک می‌بیند، پیام نرم اما محکم این آزمایش روشن است: جمهوری اسلامی نه‌تنها آگاه‌تر، که آماده‌تر از همیشه است.