شب به‌یادماندنی دوپلانتیس پرنده و رفقا

رکوردها در دنیای ورزش جابه‌جا می‌شوند؛ هیچ رکوردی برای همیشه به‌جا نخواهد ماند؛ منتها اتفاقات غیرورزشی مانند آن‌چه در حاشیه مسابقات قهرمانی پرش با نیزه المپیک پاریس شاهدش بودیم همیشه ماندگار است؛ مثل وقتی که سم کندریکس به‌رغم مصدومیت و بازویی که خونین بود تسلیم نشد تا برای مدال نقره بجنگد، مدالی که کسب کرد و بعد از آن فرزند خردسالش را در آغوش کشید، مثل وقتی که امانوئل کارالیس یونانی که بعد از کندریکس و دوپلانتیس سوم شده بود اما کنار آن‌ها ماند، تشویق‌شان کرد و حتی بین لوازمش را گشت تا چسبی پیدا کند برای بانداژ زخم دست دوپلانتیس. یا خود دوپلانتیس که تمام ورزشگاه را به وجد آورد، با همه تعامل برقرار کرد، حتی کسانی‌که دقایقی قبل رقبا را تشویق می‌کردند. در فوتبال بارها دیده‌ایم که یک بازیکن علامت هیس را بعد از پیروزی به هوادار رقیب نشان دهد؛ اما تمام تماشاگران، ورزشکاران و حتی گزارشگر خوب تلویزیون طاهر کاظمی شوق تماشای ثبت یک رکورد تاریخی را داشتند؛ رکوردی که در طی آن شاهد بلندترین پرش یک انسان در تاریخ بودیم.
شخصیت‌های اصلی شب رویایی المپیک  
پرش با نیزه یکی از قدیمی‌ترین ورزش‌های دنیاست. ورزشی که از یونان باستان بوده و از اولین دوره‌های المپیک هم شاهد آن بودیم. به‌طور معمول ورزشکاران رشته‌های مختلف، قبل و بعد مسابقه قربان صدقه هم می‌روند اما حین یک مسابقه کمتر کسی است که تقابل فنی‌اش را تبدیل به تعاملی دوستانه کند. برای همین آن‌چه در فینال پرش با نیزه المپیک پاریس دیدیم اتفاقی زیبا و لبریز از روح ورزش بود که کمتر نمونه‌اش را سراغ داریم و از قضا با تحقق یکی از شعارهای المپیک امسال یعنی «سریع‌تر، قوی‌تر و بالاتر» همراه شد. سه چهره شاخص این شب رویایی را با هم مرور می‌کنیم. 
آرماند دوپلانتیس 24 ساله
پسر 24 ساله و خوش‌تیپ سوئدی که در خانواده‌ای ورزشکار به‌دنیا آمده؛ اولین مدال طلایش در المپیک را وقتی فقط 20 سال داشت در توکیو گرفت. بعدها رکورد جهان را با پرش 6 متر و 24 سانتی‌متر شکست و از افسانه‌های رشته خودش عبور کرد تا این‌که در پاریس با این‌که مدال طلایش محرز شده بود تصمیم گرفت شانسش را برای شکستن رکورد همزمان رکورد المپیک و مسابقات جهانی امتحان کند. دو تلاش او برای عبور از میله به‌رغم تشویق بی‌امان تماشاگران از ملیت‌های مختلف، همراهی روحیه‌بخش رقبایش برای تهییج ورزشگاه و پرش‌های خوب با بدشانسی توام با شکست شد تا در آخرین فرصت به این مهم نائل بیاید. در زمان استراحت خیلی دوستانه با رقبا گپ می‌زد، مشورت می‌کرد و خنده از لبش قطع نشد. نبود استرس، زبان بدن راحت و تعامل خوب این پرنده با تماشاگران لحظات زیبایی را خلق کرد. در این بین گزارشگر شبکه ورزش مدام از بیننده‌های تلویزیونی می‌خواست که شبکه را برای تماشای این لحظه تاریخی عوض نکنند. بیننده‌هایی که چنان غرق در این لحظات زیبای همدلی به بهانه ورزش شدند که دوست داشتند دوپلانتیس رکوردش را بزند.
سم کندریکس 31 ساله
برنده 4 مدال طلای جهانی، 2 نقره و چند عنوان دیگر طی سال‌هایی که دوپلانتیس جوان ظهور کرده زیر سایه او قرار گرفته و بعید است بتواند در عمر ورزشی‌اش رکورد شگفت‌انگیز دوپلانتیس را بزند. اما شگفت‌انگیز بود که هیجان جالبی داشت تا لحظه آخر رقیبش را با لبخند و شوخی همراهی کرد؛ بالا و پایین پرید و... هر کاری توانست انجام داد تا دوپلانتیس رکوردش را بزند. سم کندریکس که مصدومیت جزئی هم داشت و بازویش خونی بود بدون این‌که تسلیم شود به کارش ادامه داد و بعد از محرز شدن مدال نقره پیش خانواده رفت. از معدود لحظاتی که طی این مسابقه دوربین سمت تماشاگران رفت اما ما با تکرار صحنه آهسته مواجه نشدیم وقتی بود که او نوزاد شیرینش را در آغوش کشید. توجه بسیاری از ورزشکاران المپیک به خانواده و سهیم کردن آن‌ها در موفقیت‌شان از نکات مثبت مسابقات بود.     
امانوئل کارالیس 24 ساله
پرنده خوش استایل یونانی که می‌تواند هنرپیشه فیلم‌های اکشن هم باشد یک طلای جهانی، دو نقره و یک برنز در کارنامه دارد. او هم مثل برخی نفرات دیگر در کنار دوپلانتیس ماند. حتی زخم دست رقیب سوئدی‌اش را بانداژ کرد. رقبایی که نشان دادند هم ظرفیت پیروزی دارند، هم جنبه شکست. می‌دانند موفقیت دیگران مانعی برای رشد خودشان نیست و از قضا هر وقت رقیبی موفق‌تر باشد زمینه و انگیزه برای پیشرفت خود فرد هم فراهم‌تر می‌شود.     
خطرناک‌ترین و تکنیکی‌ترین لحظه المپیک را گزارش کردم
گفت‌و‌گو با گزارشگر لحظه تاریخی شکسته‌شدن رکورد جهان و المپیک رشته «پرش با نیزه» در پاریس که ویدئویش در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد
«می‌دوه، نیزه را می‌کاره، بالا می‌ره، عبور کرد، عبور کرد، عبور کرد، رکورد جهان و المپیک رو شکست، چی کار کرد، من گفتم که اون امشب این کار رو انجام می‌ده، ببینید، خدای من، این پرش واقعا در باور انسان نمی‌آید و ...»؛ این‌ها بخشی از گزارش «طاهر کاظمی» در لحظه جاودانه رکوردشکنی پرنده سوئدی در المپیک پاریس بود که ویدئویش در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد. در ادامه گفت‌وگویی با او که کارشناس رشته دوومیدانی در صداوسیماست، داشتیم تا برای ما درباره این رشته و گزارش آن لحظه خاص بگوید.
شعار المپیک پاریس با این مسابقه معنا پیدا می‌کرد
«کاظمی» درباره این مسابقه و شکسته‌شدن رکورد جهان و المپیک در آن می‌گوید: «اهمیت این مسابقه به چند دلیل بود. اصلی‌ترینش این است که یکی از سه شعار المپیک پاریس یعنی «سریع‌تر، قوی‌تر و بالاتر» مربوط به همین رشته پرش با نیزه بود. یعنی با انجام این مسابقه بود که بخشی از این شعار یعنی قسمت «بالاتر»، معنا پیدا می‌کرد. بخش «سریع‌تر» هم که مربوط به دوی صدمتر است که آن هم زیر مجموعه رشته دوومیدانی است. اما دویدن را تقریبا همه می‌توانند انجام بدهند اما پرش با نیزه، کار هر فردی نیست و هر ورزشکاری نمی‌تواند از پس آن بربیاید. شاید به همین دلیل است که لقب تکنیکی‌ترین ورزش دنیا به این رشته تعلق گرفته است چون در کنار آمادگی جسمانی، مهارت بسیار بالایی طلب می‌کند. به این دلایل، رشته پرش با نیزه اهمیت زیادی دارد و مسابقه دادن در آن هم سخت‌تر و بسیار خطرناک است. شما در این مسابقات هم دیدید که ورزشکار با آن سرعت بالا بعد از دویدن، کل وجودش به یک نیزه بند است که خود آن نیزه به جایی بند نیست! بنابراین من خطرناک‌ترین و تکنیکی‌ترین لحظه المپیک پاریس را گزارش کردم و همه این‌ها نشان می‌دهد که چرا این رشته خاص، پرهیجان، خاص و ویژه است.»
من ملی‌پوش دوومیدانی بودم
به این گزارشگر می‌گویم که طبق اظهارات کارشناسی‌شده‌‌تان درباره این مسابقه، واضح است که اشراف بسیار خوب و دقیقی به پرش با نیزه دارید. حالا می‌پرسم آیا خودتان هم در پرش با نیزه فعالیت کردید که می‌گوید: «من ملی‌پوش دوومیدانی در رشته دو سرعت بودم. چون مدرک درجه یک جهانی برای مربیگری در رشته دوومیدانی دارم و الان هم در فدراسیون مدیر کمپ تیم‌های ملی دوومیدانی هستم. از این رشته شناخت داشتم و اطلاعات زیادی درباره‌اش دارم.»
مطمئن بودم پرنده سوئدی رکودشکنی می‌کند
قبل از این‌که فینال پرش با نیزه المپیک پاریس 2024 شروع شود، انگار «کاظمی» مطئمن بود که «آرماند دوپلانتیس» سوئدی علاوه برکسب عنوان قهرمانی و مدال طلا، رکورد بازی‌ها و جهان را هم خواهد شکست و به نام خودش ثبت خواهد کرد. این گزارشگر در همین باره می‌گوید: «بله، با توجه به اشرفی که داشتم و شناختی که هم از این پرنده سوئدی و هم از رشته پرش با نیزه داشتم، مطمئن بودم که تاریخ‌ساز می‌شود. من بعد از این‌که او پرش اول را انجام داد، در گزارشم قول دادم که از مانع بعدی هم عبور خواهد کرد. وقتی هم عبور کرد، در آن فضای هیجانی اشاره کردم که از قبل گفته بودم که او امشب این کار را انجام خواهد داد. البته بازی زنده بود و همان چیزی که شما می‌دید، من هم می‌دیدم بنابراین از چیزی خبر نداشتم که بقیه مطلع نباشند. به هر حال، قبل از شروع مسابقه وقتی من همه این چیزها را کنار هم در ذهنم چیدم، به این جمع‌بندی رسیدم هرچند آن رکود شاید از دیدگاه من حداقل تا 40 سال آینده کسی نتواند به آن برسد و آن را بشکند و یک اتفاق عجیب‌و‌غریب بود اما من تقریبا مطمئن بودم که این اتفاق می‌افتد و شکسته خواهد شد.»
جملات پایانی گزارشم، بداهه بود
از این کارشناس رشته دوومیدانی می‌پرسم که آیا به جملات لحظه گزارش به‌خصوص بعد از شکسته شدن رکورد و این‌که چه واکنشی داشته باشد، از قبل فکر کرده بود یا نه که می‌گوید: «خیر، اگر شما فیلم‌هایی را که از لحظات گزارش من موجود است ببینید، هیچ‌وقت کاغذی جلوی من نیست و هیچ وقت از قبل به جملات یک گزارش فکر نمی‌کنم. همه آن اطلاعات و جملات را به واسطه این‌که از سال 75 در این رشته هستم، گفتم و بداهه بودند. عملکرد این ورزشکاران در مسابقات مختلف، اطلاعات حاشیه‌ای و ... همه چیز در ذهنم هست و در لحظه‌ای که احساس کنم باید گفته شود آن را با بینندگان درمیان می‌گذارم. من صبح تا شب با رشته دوومیدانی هستم و شناختم از این رشته، چیز عجیبی نیست».
دوومیدانی پربیننده‌ترین رشته ورزشی در جهان است
«ببینید، دوومیدانی پربیننده‌ترین و پرطرفدارترین رشته ورزشی در جهان است. منتها در کشور ما متاسفانه به خاطر ساختار ورزش‌مان و تبلیغات گسترده روی برخی رشته‌های ورزشی خاص، این اتفاق برای مردم کشور ما خیلی قابل لمس نیست. شاهد حرف من، همین است که در مسابقات دوومیدانی که در المپیک امسال طی 10 روز برگزار می‌شود، در این ورزشگاه که بیش از 80هزار نفر جمعیت دارد، در دو نوبت صبح و عصر یکبار صبح کامل ورزشگاه پر می‌شود و ظهر خالی، دو بار عصر به‌طور کامل پر می‌شود. شما ببینید، 10 روز پیاپی در دو نوبت صبح و عصر این اتفاق می‌افتد. بنابراین معلوم است که دوومیدانی یک ورزش همه‌گیر، پایه و مادر است. همه انسان‌ها می‌توانند در یک جایی از این رشته در دوها، پرش‌ها یا پرتاب‌ها جا بگیرند. به همین واسطه هم این‌قدر طرفدار دارد. یکسری کشورهای کمتر شناخته شده مثل باربادوس، گرانادا، سنت‌کیتس و ... می‌آیند و در دوومیدانی مدال المپیک می‌گیرند. من یکی از بزرگ‌ترین آرزوهایم این است که دوومیدانی برای مردم کشور ما هم، دقیقا همان حکم را پیدا کند که برای مردم دیگر کشورها دارد. شما مسابقات لیگ الماس را ببیند، مسابقات تور قاره‌ای را ببیند، امکان ندارد در هیچ کجای این دنیا مسابقات دوومیدانی برگزار شود و ورزشگاه محل برگزاری پر از جمعیت نشود. بنابراین در پاریس هم دیدید چه جمعیتی در ورزشگاه بود و چه شور و هیجانی داشتند».
امیدوارم بیشتر از گزارش من، دوومیدانی دیده شود
این گزارشگر درباره پربازدید شدن ویدئوی گزارش در آن لحظه تاریخی در شبکه‌های اجتماعی می‌گوید: «دایرکت‌های زیادی برای آن گزارشم به دستم رسید و آن‌قدر هست که هنوز وقت نکردم به همه‌شان پاسخ بدهم. مردم خیلی به من محبت و لطف داشتند. مسابقه خانم فصیحی و آقای تفتیان را هم امسال گزارش کردم و مردم خیلی به من لطف داشتند. اما من بیشتر از این که توجه مردم به من و گزارشم جلب شود، دوست دارم که مردم دوومیدانی را لمس و باور کنند، تجربه کنند و بدانند اگر دو و میدانی کشور ما خوب شود، همه ورزش ما خوب می‌شود. شما نمی‌توانید توقع داشته باشید که فوتبال کشور ما قهرمان آسیا بشود اما اگر دوومیدانی ما خوب باشد، این قهرمانی در دسترس خواهد بود و لازم نیست که 40 سال از آخرین کسب مدال طلا این رشته در آسیا گذشته باشد. امیدوارم همه مردم با دوومیدانی دوست شوند. من یک شعار دارم که «هر ایرانی یک دونده»، امیدوارم یک روزی این هدف و شعار محقق شود.»