اکبر اکسیر می‌گوید: طبایی دست شاعران جوان شهرستانی را با مهربانی تمام گرفت و آن‌ها را پله‌پله به ملاقات شعر و شاعری کشاند.
اکبر اکسیر، شاعر و طنزپرداز در پی درگذشت علیرضا طبابی، شاعر و ترانه‌سرا، در یادداشتی کوتاه که در اختیار ایسنا قرار داده نوشته است: «استاد علیرضا طبایی هم غزل خداحافظی را خواند. هنوز اشک غزل در سوگ محمدعلی بهمنی خشک نشده، خبر کوچ غریبانه استادعلیرضا طبایی به گوش رسید و شاگردانش را در ماتم فراق آن یگانه سیه‌پوش کرد. شاعران شهرستانی دوشنبه‌های دهه پنجاه مجله جوانان این ضایعه بزرگ را به جامعه ادبی ایران وخانواده فهیم استاد طبایی تسلیت می‌گویند. یادش گرامی و نامش جاودانه باد.
دستم بگرفت وپا به پا برد/تاشیوه ی راه رفتن آموخت.
یک حرف ودو حرف برلبان / الفاظ نهاد وگفتن آموخت....
به‌راستی که استاد طبایی دست شاعران جوان شهرستانی را با مهربانی تمام در دست گرفت و آن‌ها را پله‌پله به ملاقات شعر و شاعری کشاند. در روزگار بی‌کسی و بی‌پناهی شاعران شهرستانی حضورش در مجله جوانان غنیمتی بو فراموش نشدنی. این شیرازی اصیل عطر و بوی سعدی و حافظ داشت کاری کرد کارستان. و چنین بود که نامش در کوچه باغ‌های خاطره ثبت شد. نام بلندش بر دل‌های مشتاقان داغ ماندگار شعر امروز است.
اغلب شاعران موفق امروز یادگاران ارجمند آن بزرگوارند. امید که حق شاگردی را خوب ادا نمایند و راه او را ادامه دهند. او با فروتنی و مهربانی جوانان شاعر را حمایت کنند و بدانند که تنها مهربانیست که می‌ماند.
شهریور ۱۴۰۳ پاییز غم‌انگیز شعر و غزل ایران بود. با زنده نگهداشتن یاد محمدعلی بهمنی و استاد علیرضا طبایی بهاری نو به باغ پرطراوت شعر ایران هدیه کنیم.»/ایسنا
دیدگاه ها