آبادان- صیادان و لنجداران آبادان یکی از قشرهای مردمی بودند که نقش ماندگاری در حماسه دفاع مقدس از خود نشان دادند ولی در این حماسه آنها گمنام ماندند.
مقاومت مردم آبادان و کمک صیادان و لنجداران به خصوص اهالی بندر چوئبده در ۲۵۴ روز محاصره شهر آبادان ستودنی است. امداد رسانی و رساندن مهمات به نیروهای مسلح در زمان محاصره آبادان از طریق بندر چوئبده انجام می شد.
نیروی دریایی در آن زمان با صیادان و لنجداران بندر چوئبده که یکی از استراتژیک ترین بنادر کشور در زمان جنگ بود هماهنگ بود، دریانوردان سنتی این شهر بین ۲۰ تا ۲۸ فروند لنج، شاهراه مردم آبادان را از این آبراه طلایی باز نگه داشتند.
مهمات از بندر امام خمینی (ره) به این منطقه وارد می شد و حتی هلیکوپترها و هواناوهای نیروی دریایی نسبت به آوردن نیروها در این منطقه با راهنمایی دریانوردان سنتی این منطقه هماهنگ بودند.
مرزداران به ویژه مردم مقاوم آبادان و در راس آنان صیادان و لنجداران در کنار سایر نیروهای نظامی، انتظامی و ارتشی و سپاه در جهت پاسداری از کیان این نظام وارد صحنه کارزار شدند. اگر همراهی صیادان و لنجداران در تامین آذوقه مورد نیاز سربازان و مردم مانده در شهر و رساندن مهمات به رزمندگان و غیره نبود چه بسا سرنوشت آبادان هم مانند خرمشهر می شد.
مردم شهرستان آبادان چه شهری و چه روستایی در مقابل تهاجم و محاصره دشمن کوتاه نیامدند و ایستادگی و مقاومت کردند و توانستند در کنار سایر رزمندگان در بازپس گیری شهرشان و شکست حصر آن تلاش کنند.
مجاهدتهای صیادان و لنجداران در دوران دفاع مقدس و به ویژه شکست حصر در بحث پشتیبانی و حمایت بر هیچکس پوشیده نیست، با صدور فرمان امام راحل (ره) برای شکست حصرآبادان، محاصره ای که کامل شده بود و عراق هر لحظه منتظر گرفتن آن بود با مجاهدتها و حمایتهای شما بازپس گرفته شد.
لنجداران در دوران دفاع مقدس لنجهای خود را که به ناوهای جنگی تبدیل کردند و نگذاشتند آبادان به تصرف دشمن درآید.
خدمت بدون پول
محمد علی نورانی یکی از رزمندگان خرمشهری دفاع مقدس در خاطرات خود می نویسد: در زمانی که خرمشهر داشت با تمام توان جلوی ارتش بعث عراق را می گرفت. در آبادان حمل و نقل مهمات و نفرات با لنج از چوئبده انجام می شد. چوئبده بندر نبود، محلی بود که لنج ها آنجا پهلو می گرفتند. لنج دارها آن روزها انصافاً زحمت زیادی متحمل شدند. لنج خودشان را آوردند، بدون مزد و ادعا مردم را جابه جا کردند و در این راه چه صدماتی دیدند.
در این خاطرات نورانی نوشت: وقتی پدر و مادرم و بقیه خانواده ها می خواستند از آبادان خارج شوند، یکی از همین لنج دارها بدون آنکه پولی بگیرد آنها را به ماهشهر برده بود. پس از آن ارتشی ها دیدند که لنج ها از چه مسیری تردد می کنند، هاورکرافت هایشان را در آن مسیر به کار انداختند.
آبادان سرزمین مقاومت
مدیر کل بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس استان خوزستان در خصوص مقاومت مردم آبادان گفت: آبادان سرزمین مقاومت است و مردم این شهر به همراه آیت الله جمی امام جمعه شهر در کنار مدافعان در این شهر ماندند تا امروز آبادان سرافراز ماند.
سردار عبدالرضا حاجتی افزود: ارتش بعث عراق بر این باور بود که آبادان قسمتی از حزب بعث در بغداد باشد و به این امید شهر را محاصره کرد و انواع و اقسام گلولهها را بر آن ریخت ولی با مقاومت مردم سیلیهای پی در پی به دشمن زده شد. در کنار مدافعان شهر نیروهای آتش نشانان، جهاد و آموزش و پرورش مردانه در برابر دشمن ایستادند و نقطه به نقطه آبادان بیانگر شرافت و قدرت مردم ایران اسلامی است.
وی افزود: بین آبادان و خرمشهر نمی توان فرق گذاشت و امروز اگر فرزندان ما در امنیت هستند نتیجه ایستادگی شهدا و مقاومت مردم آن زمان است.
مدیر کل بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس استان خوزستان ادامه داد: امروز ایران اقتدار دارد و دنیا از ما حساب میبرد و چنانچه دشمن غلطی کند با خاک یکسان میشود.
مدیر بنادر و دریانوردی آبادان نیز گفت: قایق داران و لنجداران چوئبده در زمان دفاع مقدس و در زمان محاصره آبادان با تمام توان خود از رزمندگان و مدافعان این مرز و بوم در این شهر حمایت کردند تا دشمن بعثی نتواند آبادان را اشغال کند
کامبیز مالکیزاده افزود: رزمندگان و ساکنان شهر بندری چویبده از طریق دریایی بندر امام خمینی مهمات، آذوقه و تجهیزات جنگی و دفاعی را با لنجها و قایقهای سنتی به آبادان میرساندند.
یکی از اهالی اروندکنار آبادان نیز با اشاره به نقش برجسته لنج داران اروندکنار در دوران دفاع مقدس گفت: در زمان جنگ تحمیلی دشمن راه زمینی را بسته بود اما از راه دریایی امکان تردد وجود داشت و در همان زمان لنج داران اروندکناری با انتقال مهمات و نیروها به سمت بهمنشیر باعث غلبه و پیروزی رزمندگان بر دشمن شدند و محاصره حصر آبادان شکسته شد.
علی نصاری گفت: با شروع اولین جرقههای جنگ اکثر جوانان اروندکناری برای پاسداری از مرز به سوی مراکز نظامی مانند کمیته انقلاب روی آوردند و خواستار مسلح شدن برای پاسداری از مرز آبی اروند بودند./مهر
دیدگاه ها