خطر فشار جامعه ایتایی!

مصطفی غنی زاده -روزنامه خراسان/تحلیل‌های صورت گرفته در فضای حزب‌اللهی در ایام بین شهادت سیدحسن عزیز و عملیات وعده صادق۲، مشخصا با واقعیت رخدادهای درون حاکمیتی و مسائل منطقه‌ای فاصله داشت. تحلیلی که مسئولان عالی و حتی نظامی کشور را متهم به عقب‌نشینی نامشروع می‌نمود، اختلاف داخلی تولید می‌کرد و مسائل منطقه‌ای را ساده‌لوحانه بررسی می‌کرد. سخنان رهبر معظم انقلاب مبتنی بر «ما در انجام این وظیفه، نه تعلّل می کنیم، نه شتاب‌زده می شویم؛ تعلّل نمی کنیم، کوتاهی نمی کنیم، دچار شتاب‌زدگی هم نمی شویم» نشان داد که این تحلیل‌ها تا چه اندازه نادرست بوده. ایشان برای زدودن آن تهمت‌ها از دامان مسئولین عالی به همین بیانات بسنده نکردند و ادامه دادند: «آنچه معقول است، آنچه درست است، به نظر تصمیم‌گیران نظامی و سیاسی، در وقت خود، در هنگام خود انجام می گیرد؛ کمااین که انجام گرفت و در آینده هم اگر لازم شد، باز انجام خواهد گرفت.» اینها یعنی مسئولین کشور به درستی و در زمان لازم پاسخ نظامی را برای دشمن تهیه نمودند. اما چرا این پاسخ تاخیر داشت. اولا یک بررسی نظامی در حال انجام بود تا نرخ اصابت را نسبت به عملیات قبلی افزایش دهد. بررسی که توانست ارتقایی چشم‌گیر را به وجود آورد. ثانیا این آمریکا نبود که با درخواست زمان برای مذاکرات، ما را گول زده باشد. بلکه حماس، قطر و مصر از ما چنین درخواستی داشتند. مراجعه کنید به مصاحبه فرزند شهید هنیه که در هفته سوم پس از شهادت گفته بود: «توقف تجاوز اسرائیل علیه غزه بهترین پاسخ به جنایت ترور پدرم است». ثالثا ایران قصد داشت عملیاتی با کمترین میزان آمادگی دشمن انجام دهد لذا باید زمانی می‌گذشت تا دشمن تصور کند ایران از پاسخ منصرف شده است. فشار جامعه ایتایی در تناقض با هر سه علت بود. خلاصه این که باید تحلیل‌هایمان را مماس با رهبری کنیم که هم آگاه‌تر از همه ما هستند و هم عمق ایمانی و شجاعت تاریخی دارند. تحلیل ایشان این است که جبهه مقاومت پیروز این نبرد نابرابر خواهد شد و ایران وقتی به سمت رژیم حمله خواهد کرد که او به ایران حمله کند.