امید‌ها برای کاهش بحران‌ها افزایش می‌یابد

فریدون مجلسی، تحلیلگر مسائل بین الملل در گفت وگو با «اطلاعات آنلاین» گفت: متاسفانه در مناظره‌های انتخاباتی برخی نامزدهای انتخاباتی از مشکلات مردم سوءاستفاده کرده و وعده‌هایی داده اند که این کار را برای دولت پزشکیان سخت کرده است.
وی افزود: این یک واقعیت انکار ناپذیر است که مشکلات اقتصادی کمرشکن شده است و اگر راه حل مناسبی برای رفع مسائل ریز و درشت مردم پیدا نمی‌شود، فقط به این دلیل است که به دلیل تحریم‌ها از حضور در بازار جهانی اقتصاد محروم هستیم.

مجلسی گفت: دولت چهاردهم باید همه تلاش خود را در راستای ترمیم فضای تنازعی کشور با نظام بین الملل به کار بگیرد تا از طریق داد و ستد با کشور‌هایی که در بازار جهانی اقتصاد حرف‌های زیادی برای گفتن دارند، مانع‌های به سامان رسیدن فضای اقتصادی را از پیش رو برداریم.
به گفته وی، برخی از عناصر جریان تندور در ایران که اتفاقا در سطوح بالای حاکمیت رسوخ کرده اند، از اواخر مجلس نهم همه تلاش شان را برای برهم زدن توافق هسته‌ای به کار گرفتند و حتی دولت روحانی را با انواع و اقسام اتهام‌ها روبرو کردند. این گروه سیاست شان این است که رابطه با چین، روسیه و هند کافی است تا اقتصادمان در مسیر ترمیم قرار بگیرد؟ سئوال این است، چرا رشد اقتصادی سال‌های ۱۳۹۴ تا اوائل ۱۳۹۷ را که حاصل برجام بود را نادیده می‌گیرند؟
وی افزود: تولید در ایران در دهه‌های گذشته رکود را تجربه کرده است. دولت پزشکیان برای شکل گیری دوباره رونق تولید سه الزام اصلی سرمایه خارجی، فناوری و نیروی متخصص انسانی را می‌طلبد، باید طوری برنامه ریزی کند که هم سرمایه خارجی به کشور تزریق شود و هم در حوزه فناوری کاستی‌ها را جبران کنند. البته در بحث نیروی متخصص انسانی ایران هیچ کمبودی احساس نمی شود.
مجلسی گفت: ریشه مانع‌های اقتصادی در ایران در سیاست خارجی است و تا زمانیکه برجام برنگردد و تا زمانیکه به اف‌ای تی اف نپیوندیم، چاره‌ای جز تحمل تنگنای اقتصادی را نداریم. البته مشکل این است که گروه رادیکال اولویتی جز شرایط مردم دارد و به همین دلیل تحریم را خنثی می‌دانند و هر نوع مذاکره را امری مذموم معرفی می‌کنند. حالا که تندرو‌ها در رسیدن به پاستور ناکام مانده اند، وظیفه دولت پزشکیان است که با رایزنی با سطوح بالای حاکمیتی مقدمات تعامل با دنیا را فراهم کند.
وی پیش بینی کرد:حالا که دولتی تعامل گرا روی کار آمده است، می‌توان امید داشت حداقل از میزان بحران کاسته شود. یعنی همان شرایطی که در دولت‌های سید محمد خاتمی و حسن روحانی البته پیش از کاخ سفیدنشین شدن ترامپ روی داد و مردم نظم اقتصادی را تجربه کردند.