این آمارهای فاجعه‌بار کمترین ناله‌ای را برنمی‌آورد از بس که درد پردرد است باید حق داد تشخیص اولویتها هوش و حواسی را می‌طلبد که فعلا غایب است.
محمد علی فیاض بخش-روزنامه اطلاعات/ در مکتوب مورخ پنجم مهرماه عجله کردم و بر اساس آمار آن روز نوشتم هفتصد و نود هزار کودک و نوجوان واجب التعلیم از ثبت نام در مدرسه جامانده اند. امروز به عدد دو میلیون نفر رسیدم!
در بسیاری از کشورها اعم از پیشرفته و غیر پیشرفته، به اقامتگران و مهاجران قانونی دارای فرزند در سنین ، مدرسه، اگر فرزندشان غایب از مدرسه باشد برگه ی اخطار میرسد و سرپرست خانوار را ملزم به ثبت نام فرزندش در مدرسه میکنند.راستی ما را چه شده است که ساکنان خانه ی پدری فرزندشان از حضور در مدرسه وامانده و برگ از برگ نمی جنبد!؟
وزیر محترم آموزش و پرورش در دولت وفاق آن زمان که اولویت برنامه شان را برپایی و اجبار نماز در مدارس اعلام کردند، آیا خبر و آماری از جاماندگان صندلی مدارس داشتند ؟ یا اصلا از کمبود صندلی ها خبری از دستیارانشان استعلام کرده بودند؟ از میزان بیش از صدوپنجاه هزار کمبود معلم آگاه شده بودند؟ ... و البته جناب ایشان اولویت های دیگری را هم به مرور برشمردند که در هیچ کدامشان دغدغه ای از کمبودهای سه گانه ی فوق استشمام نمی شد.
درد نارسایی و نقص آموزشی در مدارس آن قدر شدید است که از درد گذشته و به کماویی هوشی سرکشیده از همین روست که این آمارهای فاجعه بار کمترین ناله ای را برنمی آورد از بس که درد پردرد است باید حق داد تشخیص اولویتها هوش و حواسی را می طلبد که فعلا غایب است.
دعواهای جناحی روز مژه بر سر اموری که اژه بر اعصاب شهروندان می کشد درد را از موضع اصلی به مواضع دیگر سوق داده؛ این سبب، هر صبح منتظریم تا ببینیم یا طرح دعوایی حاشیه ای علیه دولت وفاق مطرح میشود؟
البته دولت وفاق تا کنون بیشتر بر وفق تمایلات مخالفانش عمل کرده باشد که وفاقی هم سرریز این سو شود؛حداقل این تراز برخوردار از تراضی باشد! یا در این اولویت ناشناسی ها مجالی برای ارسال اخطاریه ی ثبت نام به در خانه ی جاماندگان باقی می ماند!؟
دیدگاه ها