به بهانه ی روز ملی« انار»، خوب است، بدانیم؛ ۲۵ هزار باغدار در خراسان رضوی یاقوت های سرخ را برشاخه های درختان حراست می کنند تا بر سفره های یلدایمان، دانه های خوشرنگ انار، بدرخشند.
زهره رنگامیز_خراسان آنلاین/ قصه ی باغداری «صد دانه های یاقوت» اما، به شیرینی طعمشان نیست. در سالهای نه چندان دور و در دهه ی هفتاد، بازار انارهای خراسانی از شهرهای بجستان، مه‌ولات، گناباد، کاشمر، خلیل آباد، بردسکن، سبزوار و رشتخوار، گرم بود و ژاپنی ها و کره ای ها، مشتری های پرو پاقرص، آن بودند، تا اینکه، در دو دهه اخیر، تغییرات اقلیمی بر کیفیت این محصول اثر گذاشت و سرخی انارها به مرور در این سالها به سفیدی رسید و با کاهش کیفیت انار، صادرات هم، کنسل شد!
«انار» از قدیمی ترین محصولات باغداری خراسان رضوی است اما بی مهری به این میوه ی شاعرانه ی خراسان به آنجا رسید که بسیاری از بومی های استان به کشت «پسته» و سایر محصولات باغی روی آوردند و نتیجه آن شد که تولید انار، از ۲۰۰ هزار تن در سال ۷۱ به حدود یک چهارم یعنی ۵۷ هزار تن در سال ۱۴۰۲ رسید.
هرچند کارشناسان پیش بینی افزایش پنج درصدی برداشت این محصول در پاییز ۱۴۰۳ را دارند اما این مقدار آنقدر کم است که شیب کاهشی نمودارها در دو دهه اخیر را جبران نمی کند.
سوال اصلی؛ نسخه بهبود کیفیت انار چیست؟ کارشناسان می گویند انار میوه ی بسیار حساسی است تا آنجا که گرما، سرما و کم آبی باعث رنگ پریدگی دانه هایش می شود و بهترین درمان آن، ایجاد سایه بان، بر فراز باغ های انار است، آبیاری نوین و مالچ پاشی هم راه های درمان بعدی است.
اما؛ چرا درخت های انار در باغ های خراسان رضوی، سایه بان ندارند؟ پاسخ را باید در نبود تسهیلات بانکی برای تدارک این سایه بان ها جست و مطالبه« روز ملی انار» از سوی کشاورزان هم باید همین باشد؛ «سایه بان تسهیلات برای حفاظت از یاقوت های خراسان».
دیدگاه ها