یک نوع درخت بامبو ژاپنی پس از ۱۲۰ سال برای اولین بار شکوفه زده است و این یک مشکل محیط زیستی است!
شکوفه زدن این گونه از بامبو ژاپنی از نظر بصری خیره‌کننده است، اما نگرانی‌های قابل توجهی را در میان دانشمندان و بوم‌شناسان ایجاد کرده است. فیلستاچیس نیگرا گونه‌ای از بامبو سیاه بومی ژاپن است و به دلیل چرخه تولید مثلی منحصربه‌فرد و تأثیرات بالقوه بوم‌شناسی آن، توجه محققان سراسر جهان را به خود جلب کرده است. بر خلاف اکثر گیاهانی که سالانه شکوفه می‌زنند، این بامبو سیاه ژاپنی کاملاً متفاوت عمل می‌کند. این گونه بامبو به ۱۲۰ سال نیاز دارد تا چرخه تولیدمثل خود را کامل کند. این دوره طولانی بین شکوفه زدن، دهه‌هاست دانشمندان را متحیر کرده است و باعث تحقیقاتی متعدد در مورد مکانیسم‌های بقای این گیاه شده است.
این پدیده که به عنوان شکوفه زدن انبوه یا شکوفه زدن جمعی نیز شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که بامبو‌های زیادی به طور همزمان شکوفا شوند. این هماهنگی شگفت انگیز از طبیعت است، اگرچه چالش‌های زیست محیطی قابل توجهی را به همراه دارد. پس از گلدهی، کل جمعیت بامبو از بین می‌رود و زمین‌ها خالی باقی می‌ماند تا در نهایت بامبو‌ها جای خود را به نسل بعدی گیاهان بدهد.
جالب توجه است، در حالی که اکثر جمعیت‌های این بامبو سیاه به صورت هماهنگ شکوفه می‌دهند، برخی تغییرات جزئی در زمان بندی خود نشان می‌دهند. به عنوان مثال، آخرین رویداد مهم شکوفه زدن این نوع بامبو در سال ۱۹۰۸ رخ داد، اما گل‌های کوچک‌تر و موضعی بین سال‌های ۱۹۰۳ و ۱۹۱۲ نیز مشاهده شدند. آخرین رویداد شکوفه زدن جزئی این بامبو در سال ۲۰۲۰ رخ داد و فرصت ارزشمندی را برای پژوهشگران فراهم کرد تا این فرآیند معمایی را مورد مطالعه قرار دهند.
رویداد شکوفه زدن جزئی سال ۲۰۲۰ گروهی از محققان دانشگاه هیروشیما را بر آن داشت تا استراتژی‌های تولیدمثلی این بامبو را بررسی کنند. یافته‌های آنها که به تازگی منتشر شده است، نگرانی‌هایی در مورد آینده این گونه گیاهی و تأثیرات زیست‌محیطی گسترده‌تر آن را بیان کرده است. مشاهدات کلیدی این مطالعه نشان داده است ۸۰ درصد از جمعیت بامبو مورد مطالعه فرآیند تولیدمثل را آغاز کردند، اما هیچ یک از گیاهان بذر زنده تولید نکردند و با گذشت سه سال از شکوفه زدن هیچ نشانه‌ای از تولیدمثل مشاهده نشده است. این نتایج نشان می‌دهد این بامبو ممکن است برای بقای خود به تولید مثل جنسی متکی نباشد. این مکاشفه غیرمنتظره دانشمندان را در مورد اینکه چگونه این گونه در میان این دوره‌های زمانی طولانی مدت منقرض نشده است، گیج کرده است.
پیامد‌های بوم‌شناسی این الگوی شکوفه زدن نیز قابل توجه است. ژاپن دارای حدود ۱۷۰۰۰۰ هکتار جنگل بامبو است که این نوع از بامبو سیاه بخش قابل توجهی از آن را اشغال می‌کند. مرگ انبوه درختان بامبو در پی به شکوفه زدن می‌تواند جنگ‌های انبوه بامبو را برای چندین سال به علفزار‌های خالی تبدیل کند و محیط زیست محلی را مختل کند. چرخه زندگی منحصر به فرد این بامبو سیاه چالش‌های متعددی را هم برای محققان و هم برای حافظان محیط زیست ایجاد می‌کند.
از آنجایی که تغییرات آب و هوایی به تشدید بلایای طبیعی منجر می‌شوند، نقش جنگل‌های بامبو در کاهش سیل و تثبیت خاک بسیار حیاتی است. از دست دادن کمک این درختان برای محیط زیست در دوره رشد دوباره درختان یک نگرانی جدی برای محیط زیست ایجاد می‌کند. دکتر توشیهیرو یامادا، محقق ارشد مطالعه دانشگاه هیروشیما، بر نیاز به مدیریت پیشگیرانه تاکید کرده است: ممکن است پس از رویداد شکوفه دهی بعدی نیاز به مدیریت این تغییرات شدید داشته باشیم. این بیانیه بر اهمیت توسعه استراتژی‌هایی برای کاهش تأثیرات زیست‌محیطی مرگ‌های انبوه درختان بامبو تأکید می‌کند./فرارو
دیدگاه ها