یاران «باغچه مینو» ۲ دهه بعد

مجموعه کمدی «باغچه مینو» ساخته زنده‌یاد رضا صفدری اوایل دهه ۸۰ روی آنتن رفت و حالا بازپخش این سریال از شبکه آی‌فیلم روی آنتن است. علاوه بر کارگردان سریال که باید با پیشوند «زنده‌یاد» یا «مرحوم» از او یاد کنیم، فتحعلی اویسی و رضا داوودنژاد دو بازیگر سریال نیز در قید حیات نیستند. جواد رضویان و بیژن بنفشه‌خواه نیز دیگر بازیگران «باغچه مینو» هستند که در دوران جوانی، در این سریال ایفای نقش کردند و حالا پس از گذشت دو دهه همچنان در عرصه بازیگری فعال‎اند. به بهانه حضور بیژن بنفشه‌خواه با فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» روی پرده سینما و جواد رضویان با «قهوه پدری» در نمایش خانگی، همزمان با پخش «باغچه مینو»، نگاهی داشتیم به مسیری که این دو کمدین در طول دو دهه گذشته طی کردند.
بازگشت با «باغچه مینو» پس از «بدون شرح»
پیش از پخش «باغچه مینو»، بیژن بنفشه‌خواه با مجموعه‌های طنز آیتمی و چند سریال کمدی چهره شناخته‌شده‌ای در تلویزیون بود. کمدی نود شبی «باغچه مینو» سال ۸۲ روی آنتن رفت و تیتراژ آن با صدای زنده‌یاد فتحعلی اویسی که یک بیت از آن به نوشته روی مزار او تبدیل شد، بیش از خود سریال در یادها مانده است. بنفشه‌خواه پس از مجموعه محبوب «بدون شرح»، با یک نقش متفاوت در این سریال دیده شد. او در «باغچه مینو» نقش برادر کوچک «منوچهر مینو» را ایفا کرد. این شخصیت نیز مانند دوستان و همکاران خود در باغچه، با رفتارهای ساده‌لوحانه خود و اشتباهاتش خون «منوچهر» را به جوش می‌آورد. بنفشه‌خواه در این سریال با صدایی نازک صحبت می‌کند و لحن متفاوتی دارد.
ادامه موفقیت در دهه ۸۰ و ۹۰
بیژن بنفشه‌خواه پس از «باغچه مینو» همچنان در تلویزیون پرکار بود و در دهه ۸۰ نیز همکاری با کمدین‌های موفقی مانند سروش صحت، مهران مدیری و سعید آقاخانی را تجربه کرد. سریال «مرد دوهزار چهره» و «ساختمان پزشکان» در دهه ۸۰ و مجموعه‌های «دزد و پلیس» و «پژمان» نیز دو اثر مهم کارنامه سریالی او در دهه ۹۰ هستند. بنفشه‌خواه موفق شد جایگاه خود را به عنوان کمدینی محبوب در تلویزیون حفظ کند.
یک تجربه تازه با سروش صحت
بیژن بنفشه‌خواه در سینما مسیر بازی در کمدی‌های تجاری را در پیش گرفت و موفقیت اصلی این بازیگر با کارنامه تلویزیونی او رقم خورد. جدیدترین فیلم کمدی بنفشه‌خواه که روی پرده سینماست، «صبحانه با زرافه‌ها» ساخته سروش صحت است. او در این فیلم پرفروش نقش شخصیتی به نام «شاهین» را بازی می‌کند که مشابه بسیاری از کاراکترهای بنفشه‌خواه، جدی است و همین جدیت میمیک چهره او، موقعیت‌های بامزه‌ای را ایجاد می‌کند. این بازیگر در مقایسه با دهه ۸۰ و زمان پخش «باغچه مینو»، تجربه‌های موفق بیشتر و نقش‌های مهم‌تری را به کارنامه خود اضافه کرده، در نتیجه محبوبیت او نیز بیشتر شده است.
«زینالِ» معروف رضویان
جواد رضویان دهه ۷۰ به واسطه همکاری با رضا عطاران در «سیب خنده» شناخته شد، اما بسیاری از مخاطبان، او را با سریال «پاورچین» و شخصیت «داوود» می‌شناسند. رضویان پس از مجموعه پربیننده «پاورچین» با «باغچه مینو» در تلویزیون دیده شد. او در این سریال هم مشابه «پاورچین» نقش شخصیتی کم‌هوش و ساده به نام «زینال» را برعهده داشت. این شخصیت آشپز «باغچه مینو» بود و مدام به دلیل خرابکاری‌هایش، با «منوچهر» درگیر چالش بود. رضویان در ساخته مرحوم صفدری حضور موفقی داشت و کاراکتر «زینال» جزو شخصیت‌ها بامزه کارنامه اوست.
ورود به کارگردانی و اجرا
نام جواد رضویان پس از سریال «پاورچین» و «باغچه مینو» به واسطه همکاری‌های موفق او با مهران مدیری همچنان مطرح بود. این بازیگر با مجموعه‌های «جایزه بزرگ»، «باغ مظفر» و «در حاشیه» توانست کاراکترهای بامزه و محبوب دیگری را در کارنامه خود ثبت کند. فعالیت هنری جواد رضویان برخلاف بیژن بنفشه‌خواه محدود به بازیگری نشد. او از نیمه دهه ۸۰ وارد عرصه کارگردانی شد و مجموعه‌های کمدی «ارث بابام»، «قرارگاه مسکونی»، «مهمانان ویژه» و «صفر بیست و یک» را جلوی دوربین برد. رضویان در سینما هم کارگردانی را تجربه کرد و فیلم «زهرمار» را تولید کرد. این بازیگر با برنامه «سه‌شو»، «جشن رمضان»، «یه عید حسابی» و «معرکه» نیز تجربه اجرا را از سر گذراند، اما کارگردانی و اجرا هیچ کدام توفیق ویژه‌ای نصیب جواد رضویان نکردند.
​​​​​​​«قهوه پدری» ناامیدکننده
دهه ۹۰، جواد رضویان با حضور در طنزهای آیتمی مهران مدیری «شوخی کردم» و «عطسه» وارد نمایش خانگی شد. سریال ضعیف و شکست‌خورده «جادوگر» و «فوفو مسافری از کامادو»، مجموعه‌های نمایش خانگی این بازیگر هستند. رضویان اکنون با سومین سریال خود «قهوه پدری» که در ادامه همکاری‌های قدیم او با مهران مدیری شکل گرفته، در نمایش خانگی حاضر است. رضویان در این سریال شخصیت بامزه‌ای دارد و باز هم با لهجه‌ای من درآوردی دیالوگ می‌گوید، اما کیفیت «قهوه پدری»، موقعیت‌های کمدی و جنس شوخی‌های آن ضعیف است. رضویان سال‌های آخر دهه ۹۰ از دوران اوج خود فاصله گرفت و حالا «قهوه پدری» هم موفقیتی نصیب او نکرده است.