ترکیب بی‌ثبات و افت بدنی!

سارا مسیحا- روزنامه خراسان/رقابت‌های ملی در فیفادی آبان برگزار شد و تیم ملی فوتبال ایران در این ماه توانست در رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ برابر کره‌ شمالی و قرقیزستان به برتری برسد و بر این اساس همچنان در رده نوزدهم جهان ماند. اما تیم نوزدهم جهان با وجود برتری در سه بازی اخیر خود و زدن ۱۰ گل به خاطر دریافت ۵ گل، در سه بازی به شدت زیر تیغ انتقاد قرار دارد و امیر قلعه نویی و شاگردانش هم مقابل این انتقادها مقاومت کرده و حاضر به پذیرش آن چه منتقدان می گویند، نیستند! حتی در چند روز اخیر چه در نشست‌های خبری و چه در فضای مجازی کادر فنی و ملی پوشان این انتقادها را ناشی از بغض و حسد دانسته و معتقدند برخی چشم دیدن صعود تیم ملی به جام جهانی با این سرعت و با مربی ایرانی را ندارند. اگرچه تیم ملی در مرحله سوم مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ با ۵ برد و یک تساوی و کسب ۱۶ امتیاز در صدر جدول گروه  A مسابقات قرار دارد و در آستانه صعودی آسان و راحت و سریع به جام جهانی است اما تیم ملی دلچسب و زیبا بازی نمی کند و به راحتی هم گل می خورد. موضوعی که حتی برخی بازیکنان ملی پوش از جمله سردار آزمون هم به آن اعتراف کرده و گفته بود:« از لحاظ ذهنی حرفه ای نیستیم و سخت می بریم.» با این همه برخی دلیل دلچسب بازی نکردن تیم ملی و سخت بردن حریفان و دریافت گل های راحت و مفت را نه تنها به نبود تفکر حرفه ای که به مقاومت و لجبازی کادر فنی با توصیه کارشناسان و اهالی فن برای جوان گرایی و رسیدن به ترکیب ثابت در خط دفاعی ربط می دهند. به زعم بسیاری از کارشناسان و پیش کسوتان در حال حاضر فقط در خط حمله نفرات تیم ملی ثابت هستند و در سایر خطوط بازیکنان تغییر می کنند و این تغییر در خط دفاعی زیاد و پرتکرار است. البته گاهی تغییر ترکیب به خاطر مصدومیت و محرومیت مهره های ثابت و کلیدی اجتناب ناپذیر است اما درباره خط دفاعی تیم ملی به نظر می رسد کادر فنی هنوز به آرایش و ترکیب ایده آل خود نرسیده و در حال آزمون و خطاست. موضوعی که اگر هم صحت داشته باشد، حداقل باید درباره جایگزینی نفرات پا به سن گذاشته با بازیکنان جوان و آینده دار صورت بگیرد تا تیم ملی کم کم نسل عوض کند و جوان تر شود. به نظر می رسد پس از بی ثباتی ترکیب خط دفاعی، تحلیل قوای جسمانی ملی پوشان دومین معضل بزرگ تیم ملی است. نگاهی به دو بازی اخیر ملی پوشان مقابل کره شمالی و قرقیزستان به خوبی موید این ادعاست که تیم ملی در نیمه دوم تحلیل می رود و حریف با کمی فشار می تواند به هدف خود برسد. اتفاقی که هم برای کره شمالی و هم قرقیزستان افتاد و بازیکنان این دو تیم با استفاده از ضعف بدنی ملی پوشان ایران توانستند ۲ گل از ۳ گل خورده را در زمان کمی جبران کنند. افت قوای جسمانی هم دلایل مختلفی دارد از جمله نوع تمرینات بدن سازی و ریکاوری و فشار بازی های ملی و باشگاهی و از همه مهم تر مولفه سن بازیکنان. برای همین بسیاری از کارشناسان اصرار دارند که جوان گرایی و کنار گذاشتن تدریجی و آرام بازیکنان پا به سن گذاشته از سوی کادر فنی جدی گرفته شود تا در بازی های بزرگ و جام جهانی دست ایران در پوست گردو نماند و تیم ملی زنگ تفریح حریفان در تورنمنت بزرگی چون جام جهانی نشود.