۱- آغاز نزاع ترکی-عربی در سوریه؛ پیروزی مسلحین نزدیک به ترکیه در سرزمینی که از پایه‌های ناسیونالیسم عرب بود، به همراه کاهش نقش ایران در منطقه باعث رقابت های بیش از پیش اعراب و ترکیه در آغاز عصر ترامپ خواهد شد و البته این شکاف می تواند فضای تنفسی برای ایران در منطقه باز کند.
سیدنیما موسوی- روزنامه خراسان/۱- آغاز نزاع ترکی-عربی در سوریه؛ پیروزی مسلحین نزدیک به ترکیه در سرزمینی که از پایه‌های ناسیونالیسم عرب بود، به همراه کاهش نقش ایران در منطقه باعث رقابت های بیش از پیش اعراب و ترکیه در آغاز عصر ترامپ خواهد شد و البته این شکاف می تواند فضای تنفسی برای ایران در منطقه باز کند. ۲- تضعیف شدید نقش منطقه‌ای ایران که باعث خواهد شد اسراییل بدون اهرم فشار بتواند با باقی‌مانده متحدین ایران تسویه حساب کند. آن چه که از گفتارهای مارک روبیو یا یسراییل کاتص قابل فهم است؛ حتی رسیدن شدت تعارض به سطح حمله به تاسیسات اتمی ایران یک امر غیرمحتمل نخواهد بود. ۳- اسراییل دارای دو متحد مهم در شمال و جنوب سوریه است. دروزی ها در جنوب و کردهای YPG در شمال. متصل کردن این دو از طریق راهگذر التنف در امتداد مرزی سوریه با عراق و اردن یک سناریوی رویایی برای نتانیاهو خواهد بود. کشورهای عربی همچون امارات از ایجاد این محیط حائل جهت حفاظت از راهگذر هندوعربی(IMEC) استقبال خواهند کرد. ۴- با توجه به بازتولید عنوان سیاسی مقتدی صدر ذیل «جریان ملی شیعی» و همین طور احتمال تشکیل «چارچوب هماهنگی سنی» حتی ممکن است شاهد بازگشت صدر به مرحله اعتراضات خیابانی علیه احزاب قدیمی شیعی همچون مقطع ۲۰۱۵ و ۲۰۱۹ باشیم. ۵- چالش کردی-ترکی که از حمله به مرکز هوافضای ترکیه در ماه گذشته تشدید شد و حال با سقوط بشار اسد تداوم یافت؛ ممکن است به تقابل بیشتر هسته‌های PKK، HDP و YPG با دولت ترکیه بینجامد. در این میان بازیگران منطقه‌ای هم ممکن است تقویت گروه های کُرد را برای تسویه حساب با اردوغان برگزینند. البته این نزاع از مدت ها پیش آغاز شده‌است و در روزهای آتی نیز بیشتر خواهد شد.
دیدگاه ها