فرق اساسی میان بعث سوریه و بعث عراق در مرحله تکوین آنها بود. بعث عراق تعارض اصلی خود را با عبدالکریم قاسم، کمونیست‌ها و کردهای بارزانی تعریف می‌کرد. در آن دوران، بعثی‌ها خود را همپیمان اخوانی‌ها و حوزه علمیه نجف می‌دانستند و روابط خوبی با آنها برقرار بود.
سیدنیما موسوی- روزنامه خراسان/فرق اساسی میان بعث سوریه و بعث عراق در مرحله تکوین آنها بود. بعث عراق تعارض اصلی خود را با عبدالکریم قاسم، کمونیست‌ها و کردهای بارزانی تعریف می‌کرد. در آن دوران، بعثی‌ها خود را همپیمان اخوانی‌ها و حوزه علمیه نجف می‌دانستند و روابط خوبی با آنها برقرار بود. اما در بعث سوریه، افسران علوی خود را نیروی سکولار و مخالف جریان‌های دینی تعریف می‌کردند و شکاف بعثی-سلفی تشدید می‌شد. پس از مهاجرت البانی به اردن، دو شاخه اخوانی سوریه شکل گرفت: شاخه حلب که تحت تأثیر تصوف بود و شاخه حما که به سلفیت نزدیک شد. سلفیت حما توسط گروه «طلیعه المقاتله» در دهه ۱۹۶۰ رشد یافت. در دهه ۱۹۸۰ حما کانون ناآرامی‌ها بود که به اعتراضات بزرگ در ۱۹۸۲ منجر شد.بعث سوریه همیشه با اخوانیسم و سلفیت اختلاف داشت. در دهه ۱۹۹۰ با تلاش دولت برای توسعه اسلام متصوف، سوریه از فضای سلفیت دور ماند. اما پس از حمله آمریکا به عراق در ۲۰۰۳، دولت سوریه از سلفی‌ها حمایت و بسیاری از جهادی‌ها از طریق سوریه به عراق گسیل شدند. ارتباط بعث سوریه با سلفی‌ها به حدی رسید که برخی در آغاز بهار عربی بشار اسد را متهم کردند که با آزادی برخی از سلفی‌ها از زندان صیدنایا قصد ایجاد انشقاق در صف معارضین را داشته است.
دیدگاه ها