آن چه با مشاهده کابینه دولت موقت سوریه می توان فهمید این است که بازسازی چهره ابومحمد جولانی در طول یک دهه از جهاد بین‌المللی(القاعده) تا جهاد ملی(مدل طالبان) و حال دولت مدرن اسلامی(مدل عدالت‌و‌توسعه در ترکیه) رخ داده است؛ چنان که سال گذشته وی در مصاحبه با فرانس۲۴ به هدف دولت مدرن اسلامی اشاره کرد و امروز به تحقق این ایده رسیده است.
سیدنیما موسوی- روزنامه خراسان/آن چه با مشاهده کابینه دولت موقت سوریه می توان فهمید این است که بازسازی چهره ابومحمد جولانی در طول یک دهه از جهاد بین‌المللی(القاعده) تا جهاد ملی(مدل طالبان) و حال دولت مدرن اسلامی(مدل عدالت‌و‌توسعه در ترکیه) رخ داده است؛ چنان که سال گذشته وی در مصاحبه با فرانس۲۴ به هدف دولت مدرن اسلامی اشاره کرد و امروز به تحقق این ایده رسیده است.مهم ترین انتصاب جولانی تا به این جای کار، برگزیدن اسعدالشیبانی به عنوان وزیرخارجه دولت موقت است. کسی که پیشتر مسئول ارتباطات جولانی و سایر رهبران جهادی بود و با نام های نسیم، حسام الشافعی و زیدالعطار نامیده می شده و نقش مهمی در دیپلماسی دولت نجات در ادلب در طول سال های اخیر داشته است. مهم ترین این پروژه‌ها بهبود همکاری با کشورهای غربی در جهت شناسایی بین‌المللی است که او این برنامه را با غرب جلو می برد. از سوی دیگر گفته می‌شود که وی نماینده جولانی در مذاکرات دوحه بود که به تقسیم حاکمیت در حلب و ادلب بین معارضین و دولت بشار انجام شد. حال به نظر می رسد که برگزیدن وی به عنوان وزیرخارجه دولت موقت درست پس از دیدار جولانی با هیئت آمریکایی در راستای مذاکرات گام‌به‌گام آمریکا با دولت جدید سوریه در جهت شناسایی است.در نهایت می‌توان بین کارویژه لبیب‌النحاس در احرارالشام با نقش اسعدالشیبانی در تحریرالشام که هر دو مسئول بخش دیپلماتیک جریان متبوع خود بودند مقایسه کرد. احرارالشام تا سپتامبر ۲۰۱۴ متشکل‌ترین گروه اپوزیسیون سوری بود که از جناح‌های ملی‌گرا تا گروه های سلفی را دربر می گرفت و گستره‌ای فراتر از تحریرالشام در ادلب را شامل می شد. اگر الگوی احرار، حزب سلفی نور در مصر مستقل از القاعده و اخوان‌المسلمین بود؛ جبهه تحریرالشام نیز با اندیشه جهاد ملی، طالبان را الگوی خود برمی‌شمرد.نسبت لبیب‌النحاس و اسعدالشیبانی از این زاویه قابل بحث است که النحاس به عنوان کسی که حتی در لندن ثبت شرکت کرده بود، سابقه تحصیل در کشورهای غربی همچون هلند و آمریکا را داشت و برایش امکان نوشتن یادداشت در واشنگتن‌پست فراهم بود قابل قیاس با اسعدالشیبانی که نقش وی بیشتر در مذاکرات پشت‌پرده بود، نیست. شاید اگر انفجار در پایگاه رام‌حمدان و ترور حسان‌عبود اتفاق نمی‌افتاد گستره کار احرارالشام چه به لحاظ مناطق تحت سلطه و چه به عنوان ائتلاف با جریان های سیاسی و نیز ارتباطات خارجی بسیار قوی‌تر از کارکرد جولانی در ادلب محسوب می شد و چه بسا نقش امروز لبیب‌النحاس از شیبانی پررنگ‌تر بود. با این تفاوت که پس از ترور حسان‌عبود، احرارالشام از مدیریت دو جناح داخلی خود عاجز ماند ولی تحریرالشام با تجربه‌ای ضعیف تر ولی از شانس خلأ نیروهای مقاومت در شمال سوریه به ویژه پس از هفتم اکتبر بهره برد و باعث سقوط دولت اسد شد.
دیدگاه ها