از آن هنگام که آدمی توانست منطقِ نُطق را به کتابت گره بزند، به جادوی جاودانگی نیز پی برد. انسان در کتابت، پای گذشته را به حال می‌کشاند و پرواز به آینده را تدارک می‌بیند. کتاب را باید «گویای خاموش» نامید.