در میانه‌ روزهایی که فشار معیشتی، التهاب روانی و دغدغه‌های درمان و آموزش، زندگی روزمره‌ مردم را در تنگنا قرار داده است، اجرای یک برنامه‌ نمایشی تحت عنوان «ساعت به وقت بهشت» در شهرستان فومن توجه‌ها را به خود جلب کرد؛ برنامه‌ای که به گفته برگزارکنندگان آن، با هدف تذکر معاد و تقویت باور دینی جوانان طراحی شده است، اما شکل اجرا و محتوای آن پرسش‌های مهمی را از منظر دینی، روان‌شناختی و فرهنگی پیش‌روی جامعه و کارشناسان قرار داده است.این برنامه، که به‌واسطه بازسازی صحنه‌هایی از مرگ، فشار قبر، عذاب جهنم و عبور از پل صراط، با جلوه‌های ویژه‌ای همچون نور، صدای انفجار و آتش همراه شده بود، نه‌تنها واکنش‌های متعددی در فضای عمومی به دنبال داشت، بلکه بار دیگر این پرسش اساسی را به میدان آورد که آیا می‌توان مفاهیم متافیزیکی را به قالب تجربه‌ای فیزیکی و نمایشی تقلیل داد؟