صدرالدین حجازی عارش نمی‌آمد نقش منفی باشد، هنر برایش آنقدر مثبت و ارزشمند بود که برای بزرگداشتش نقش منفی هم می‌شد، خولی هم می‌شد، چنان در نقش فرو می‌رفت که مخاطب پای تلویزیون تف و لعنتش هم می‌کرد و همه اینها برای او نشانی از افتخار بود.