گفت‌وگوی خراسان با موسی عصمتی، شاعر نابینایی که ویدئوی شعرخوانی‌اش در برنامه تلویزیونی «سرزمین شعر» به تازگی در فضای مجازی بیش از یک میلیون‌ بازدید داشت

سر انگشتانش را روی صفحه کاغذی که آن را نمی‌بیند، می‌کشاند و با حرکات انگشتان، مسیر نقطه‌های برجسته را دنبال می‌کند؛ نقطه‌هایی که هرکدام نماد یک حرف است که با لمس معنا می‌گیرند و واژه‌ها را پشت سیاهی چشم‌ها ترسیم می‌کنند؛ این‌، گوشه‌ای از روایت زندگی نابینایانی است که اینگونه معنای واژه‌ها را می‌آموزند.