در جامعه‌ای که همه در لوای یک پرچم دینی و ملّی رو به سوی یک قبله‌ی عبادی و سرسپرده‌ی یک آیین و کیش هستند چه جایی برای شدّت و شقاق و جدال؟ اگر مؤمنان برادر یکدیگر خوانده شده‌اند، این برادری فطری و دینی -که به اخوّت ملّی نیز پیوند خورده است- تحت چه شرایطی به قهر و شدّت تبدیل می‌شود؟