پرونده هسته‌ای ایران، وارد دوره تازه‌ای از چرخه طولانی «تحریم، مذاکره، توافق، تحریم و مذاکره» شده است. چرخه‌ای که در دو دهه اخیر، سیاست خارجی کشور را متاثر و مستهلک کرده و اکنون نیز وارد مرحله جدیدی شده است که چشم انداز آن مبهم و همراه با متغیرها و عدم قطعیت‌های فراوان است.

نخست‌وزیر استرالیا اعلام کرد که دولت این کشور استفاده کودکان از شبکه‌های اجتماعی را برای گروه سنی زیر ۱۶ سال ممنوع می‌کند.

سفر اخیر پوتین به باکو و سخنان‌ مقامات روسی در حمایت صریح از احداث «کریدور زنگزور» و بی‌توجهی به مواضع ایران بار دیگر به بحث‌های پرتنش در این زمینه دامن زده است. تا آنجا که به منافع ایران برمی‌گردد، طبعا بهتر است که ارتباط بین جمهوری آذربایجان و نخجوان به طریقی که تاکنون معمول بوده، یعنی از طریق خاک ایران انجام شود.

ورود دوباره روسیه به کریدور ناموجود «زنگه زور» دخالت غیر قابل قبول روسیه به روابط ایران با کشورهای هم مرز در منطقه است. ایران ابزار های سیاسی و نظامی در جهت تامین منافع ملی خود را داراست و به روسیه هشدار می دهد که در مسائل داخلی ایران و روابط با همسایگان هم مرز دخالت نکند.

ادعاهای نقش موشکی ایران در جنگ اوکراین، دخالت ایران در انتخابات آمریکا و تکرار جوسازی‌های هسته‌ای مدیر کل آژانس، نشان می‌دهد که غرب از یک سو به دنبال گرفتارسازی تهران در مجموعه‌ای از چالش‌هاست تا به زعم خویش در مذاکرات احتمالی، ایران را به نگارش برجامی بر اساس خواست خود وادار سازد

حزب‌الله لبنان امروز (دوشنبه) از حمله موشکی و پهپادی به سه پایگاه و موضع نظامی ارتش رژیم صهیونیستی خبر داد.

با ورود ابرطوفان «یاگی» به ویتنام، یک کشتی در خلیج معروف «هالونگ» غرق شد.

تایریک هیل ستاره فوتبال آمریکایی به طرز خشونت آمیزی توسط پلیس دستگیر شد.

وزیر خارجه محترم دولت چهاردهم، در روزهای نخستین کاری خود بارها بر اولویت شرق در سیاست خارجی کشور تاکید داشتند! پرسش اول از ایشان این است که آیا این سیاست به غیر از ادامه راه گذشته است؟ آیا از سیاست خارجی سال‌های گذشته عایدی برای کشور و شهروندانش حادث شده است که باید در بر همان پاشنه بچرخد؟ آیا قرار نبوده دولت پزشکیان اولویت‌ها را تغییر دهد تا راه تازه‌ای باز شود؟ پرسش دوم اما، پرسشی عمیق‌تر است، دیپلمات‌ها و استراتژیست‌های ما نهایت شرق را چه می‌بینند که حاضرند اولویت و سرنوشت کشور را به آن گره زنند؟

مناسبات چین و آفریقا، بدون چالش هم نبوده و نیست،اما این‌ها هیچکدام کار منظم و سیستماتیک چین در آفریقا از یک سو و تمرکز دیپلماسی قاره‌ای در آفریقا بر توسعه اقتصادی از سوی دیگر را کم نمی‌کند. هر چه هست مناسبات قاره‌ای چین و آفریقا، فصل نوینی در مناسبات بین‌المللی است.