جهانی ترسناک بدون ویروس‌ها

هرسال با شروع فصل پاییز بیماری‌های ویروسی شیوع پیدا می‌کنند. بیماری‌هایی که حتی با پیشرفت علم پزشکی و ابتلای چندباره، به‌خاطر جهش‌های ویروسی بازهم احتمال آن‌که دوباره سراغ ما بیایند هست. اصلاً به نظر می‌رسد ویروس‌ها صرفا برای ویرانی و انتقام از جامعه ورنج انسان به وجود آمده باشند. ویروس‌ها در طول هزاران سال، جان انسان‌های بی‌شماری را گرفته‌اند و حتی گاهی منجر به کاهش چشمگیر جمعیت جهانی شده‌اند. برای مثال همه‌گیری آنفلوآنزا در سال ۱۹۱۸ نزدیک به ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر را کشت و ویروس آبله تنها در قرن بیستم، ۲۰۰ میلیون کشته داد. اگر نیرویی جادویی وجود داشته باشد که با آن کل ویروس‌های روی زمین ناپدید شوند، اغلب افراد این فرصت را مغتنم می‌شمارند. با این حال، این کار می‌تواند اشتباهی مرگبار و حتی کشنده‌تر از وجود هر نوع ویروسی باشد. در ادامه به نقل از منابعی چون «زومیت» به این موضوع خواهیم پرداخت که دنیای بدون ویروس‌ها چطور خواهد بود؟
مرگی فراگیر در دنیایی بدون ویروس
تونی گلدبرگ، همه‌گیرشناس دانشگاه ویسکانسین مدیسون می‌گوید: «اگر تمام ویروس‌های روی زمین به صورت ناگهانی ناپدید شوند، دنیا تقریبا برای یک روز و نیم مکان خارق‌العاده‌ای خواهد شد و سپس تمام انسان‌ها خواهند مُرد». اینجاست که می‌توان به مزایای وجود ویروس‌ها پی برد. اغلب ویروس‌ها، بر انسان تأثیری ندارند و بسیاری از آن‌ها نقشی حیاتی در متعادل‌سازی اکوسیستم دارند. دیگر ویروس‌ها در حفظ جاندارهای زنده مثل قارچ‌ها و گیاهان و حتی حشرات و انسان‌ها نقش دارند. به گفته‌ سوزانا لوپز چارتون، ویروس‌شناس دانشگاه ملی مکزیک، «ما در تعادل و موازنه‌ای بی‌نقص زندگی می‌کنیم. بدون ویروس‌ها کارمان تمام است.» اغلب افراد از نقش حیاتی ویروس‌ها در حفظ حیات کره‌ زمین بی‌خبرند زیرا معمولا تمرکز آن‌ها روی مشکلات انسان است. حالا تقریبا تمام ویروس‌شناس‌های دنیا در حال تحقیق روی پاتوژن‌ها یا عوامل بیماری‌زا هستند؛ به تازگی چند پژوهشگر شجاع به بررسی ویروس‌هایی پرداخته‌اند که به حفظ حیات کره‌ زمین کمک می‌کنند.
چه تعداد ویروس روی سیاره داریم؟
انسان حتی اگر بخواهد هم نمی‌تواند کل ویروس‌های روی زمین را نابود کند؛ اما با فکر کردن به دنیای بدون ویروس، نه تنها می‌توان به نقش مهم ویروس‌ها در حیات انسان پی برد بلکه می‌توان نکات بیشتری را هم درباره آن‌ها آموخت. پژوهشگرها از تعداد دقیق ویروس‌های روی زمین اطلاعی ندارند. با این‌که هزاران ویروس به صورت رسمی طبقه‌بندی شده‌اند، میلیون‌ها ویروس روی کره‌ زمین وجود دارند. دانشمندان حتی از درصد کل ویروس‌های خطرناک برای انسان هم آگاه نیستند. به گفته‌ کورتیس ساتل، ویروس‌شناس محیطی دانشگاه بریتیش کلمبیا، «از نظر آماری، درصد کمی از ویروس‌ها برای انسان خطرناک هستند و بخش زیادی از ویروس‌ها عامل بیماری‌زا نیستند.»
کلید اکوسیستم‌های بزرگ سیاره
فاژها یا ویروس‌هایی که باکتری‌ها را آلوده می‌کنند، نقش مهمی در حفظ حیات دارند. نام این ویروس‌ها از لغت یونانی فاژین به معنی «حریصانه بلعیدن» سرچشمه می‌گیرد. به گفته‌ گلدبرگ، «این ویروس‌ها شکارچیان اصلی دنیای باکتریایی هستند. ما بدون آن‌ها به مشکل برخواهیم خورد.» فاژها، تنظیم‌کننده اصلی جمعیت‌های باکتریایی اقیانوس و اکوسیستم‌های دیگر مثل اکوسیستم‌های گیاهی هستند. در صورتی که ویروس‌ها به صورت ناگهانی ناپدید شوند، برخی از جمعیت‌های باکتریایی منفجر می‌شوند و بخشی دیگر هم رقابت را می‌بازند و رشد آن‌ها به طور کامل متوقف می‌شود. نبود ویروس‌ها به‌ویژه در اقیانوس مشکل‌ساز است که تقریبا ۹۰ درصد از موجودات زنده آن میکروبی هستند. میکروب‌ها تقریبا نیمی از اکسیژن گیاهی را تشکیل می‌دهند. فرایندی که با وجود ویروس‌ها امکان‌پذیر است.ویروس‌های اقیانوسی، روزانه تقریبا ۲۰ درصد از کل میکروب‌ها و ۵۰ درصد از باکتری‌های اقیانوسی را می‌کشند. ویروس‌ها با گزینش میکروب‌ها تضمین می‌کنند پلانکتون‌های اکسیژن‌ساز از مواد غذایی کافی برای فرایند فتوسنتز و حفظ حیات روی کره‌ زمین برخوردار هستند.
موازنه گونه‌های سیاره
پژوهشگران آفت هم ویروس‌هایی را کشف کرده‌اند که برای کنترل جمعیت گونه‌ها ضروری هستند. به گفته‌ روسنیک، اگر جمعیت گروه خاصی از گونه‌ها بیش از حد افزایش پیدا کند، یک ویروس وظیفه‌ حذف بخشی از جمعیت را برعهده خواهد گرفت. این فرایند که بخشی طبیعی از اکوسیستم است، «کشتن برنده» نامیده می‌شود و در بسیاری از گونه‌های دیگر حتی انسان هم رایج است. اگر همه ویروس‌ها به صورت ناگهانی ناپدید شوند، گونه‌های رقابتی به قدری تکثیر می‌شوند که گونه‌های دیگر را نابود می‌کنند. در چنین شرایطی گوناگونی زیستی کره زمین به سرعت کاهش می‌یابد و تعداد کمی از گونه‌ها بر بقیه غالب می‌شوند و بقیه را درو می‌کنند. برخی موجودات زنده هم برای بقا یا زنده‌ ماندن در دنیای رقابتی به ویروس‌ها نیاز دارند. برای مثال ویروس‌ها به گاو‌ها و دیگر پستانداران کمک می‌کنند تا سلولز چمن را به قند قابل سوخت و ساز و سپس توده‌ بدنی و شیر تبدیل کنند.
خدمات ویروس‌ها به حیات
پژوهشگرها هم معتقدند ویروس‌ها بخشی جدایی‌ناپذیر از میکروبیوم‌های سالم بدن انسان و دیگر جانداران هستند. روسنیک و همکاران او، به شواهد منسجمی درباره‌ اهمیت ویروس‌ها رسیده‌اند. آن‌ها در پژوهشی به بررسی قارچ‌هایی پرداختند که در پارک ملی یلواستون یافت می‌شوند. طبق یافته‌های این پژوهش، نوعی ویروس با آلوده کردن قارچ‌ها باعث می‌شود چمن‌ها در برابر دماهای زمین‌گرمایی خاک مقاوم شوند.  با این حساب اگر کل ویروس‌های سودمند ناپدید شوند، گیاهان و دیگر موجودات زنده‌‌ میزبان‌ آن‌ها هم روزبه‌روز ضعیف‌تر شده و در نهایت ناپدید خواهند شد.
ویروس‌ها عامل محافظت از انسان‌ها
آلوده شدن به برخی ویروس‌های بی‌خطر می‌تواند مانع از ورود برخی پاتوژن‌ها به بدن انسان شود. ویروس هپاتیت G یا GBV‌C نوعی ویروس رایج در خون انسان و یکی از خویشاوندان دور ویروس نیل غربی و تب استخوان شکن است. این ویروس مانع از گسترش سریع ویروس ایدز در افراد مبتلا به HIV مثبت می‌شود. همچنین طبق برخی پژوهش‌ها، ویروس هپاتیت G از احتمال مرگ افراد مبتلا کاسته بود. به همین ترتیب ویروس هرپس باعث می‌شود، موش‌ها کمتر در معرض ابتلا به عفونت‌های باکتریایی مثل پلاک خیارکی و لیستریا (نوع متداولی از مسمومیت غذایی) قرار بگیرند.
نقش ویروس‌ها در تکامل درمان
ویروس‌ها همچنین از نویدبخش‌ترین روش‌های درمانی بیماری‌ها هستند. فاژدرمانی یکی از موضوعات پژوهشی در اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۲۰ بوده است. در این روش از ویروس‌ها برای هدف گرفتن عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شد. حالا این حوزه به زمینه‌ای روبه رشد تبدیل شده و دلیل اهمیت آن نه تنها افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی است بلکه به جای کل جمعیت باکتری‌ها با آنتی‌بیوتیک می‌توان از ویروس‌ها برای از بین بردن برخی گونه‌های باکتریایی استفاده کرد. از طرفی چون که ویروس‌ها به صورت پیوسته در حال تکثیر و جهش هستند می‌توانند موضوع خوبی برای پژوهش‌های ژنتیکی درباره موجودات زنده‌ باشند. ناپدید شدن ویروس‌ها می‌تواند بر پتانسیل تکاملی حیات روی زمین از جمله نخستی‌سان‌ها تأثیر بگذارد.عناصر ویروسی تقریبا ۸ درصد از ژنوم انسان را تشکیل می‌دهند و ژنوم پستانداران به طور کل دارای ۱۰۰ هزار ژن ویروسی است. کد ویروسی به بخش‌های بی جان DNA گفته می‌شود که کاربردهای سودمند و جدیدی پیدا کرده است. برای مثال در سال ۲۰۱۸، دو تیم پژوهشی به صورت مستقیم، به کشف جذابی رسیدند. در این پژوهش، منشاء یک ژن ویروسی، پروتئینی بود که با جابه‌جایی اطلاعات بین سلول‌ها در سیستم عصبی، نقشی کلیدی در شکل‌گیری حافظه‌ بلندمدت ایفا می‌کرد.  دانشمندان تازه در آغاز راه بررسی سودمندی ویروس‌ها برای حفظ حیات هستند. هرقدر بیشتر درباره‌ ویروس‌ها و عوامل بیماری‌زا بیاموزیم بهتر می‌توانیم از ویژگی‌های مفید ویروس‌ها استفاده کنیم و به روش‌های دفاعی در مقابل ویروس‌های دیگر برسیم.