وفاق؛ گرفتار میان دولبه یک قیچی!

جعفر یوسفی _روزنامه خراسان/در روزهای اخیر، اختلافات درباره مفهوم و مصادیق «وفاق» باردیگر به تیتر نخست رسانه‌ها تبدیل شده است. موضوع اصلی این بار، بررسی فوریت لایحه «اصلاح قانون نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس» در مجلس شورای اسلامی است. درحالی‌که برخی رسانه‌های نزدیک به دولت، مخالفت مجلس با فوریت این لایحه را «پشت پا زدن به وفاق» تعبیر کرده‌اند، منتقدان این رویکرد را نوعی سیاسی‌کاری و فاصله گرفتن از مفهوم واقعی وفاق می‌دانند. حتی روزنامه دولت در واکنش به موضوع نوشت: «رأی مخالف ۲۰۷ نماینده به فوریت لایحه اصلاحی دولت به باور بسیاری از ناظران نقطه افتراق میان اکثریت نمایندگان با گفتمان وفاقی تلقی شد که تا پیش از این ماجرا همه جریان‌ها به نحوی خود را حامی و پذیرای آن می‌دانستند.» اما محمدسعید احدیان، دستیار رسانه‌ای و سیاسی رئیس مجلس در یادداشتی که اخیراً در واکنش به رسانه‌های نزدیک به دولت منتشر کرده، به تبیین ابعاد مختلف این اختلافات پرداخته است. او در این یادداشت تأکید کرده است:  «وفاقی که آقای دکتر پزشکیان به‌عنوان گفتمان اصلی دولت خود اعلام کردند، دو طیف مخالف دارد: اول، طیفی که رسماً با وفاق مخالفت می‌کنند و دوم، طیفی که ظاهراً مدعی وفاق هستند اما تعریفی تمامیت‌خواهانه از آن را دنبال می‌کنند. این دو طیف همانند دولبه یک قیچی عمل می‌کنند تا وفاق موردنظر آقای رئیس‌جمهور به شکست منجر شود.» احدیان در بخش دیگری از یادداشت خود به تیترهای جنجالی برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب اشاره کرده و آن‌ها را تلاش برای تخریب وفاق واقعی دانسته است. به باور او:   «آن‎چه مایه تعجب است، این است که مدعیان وفاق رسماً می‌پذیرند که آقای دکتر ظریف به‌صورت غیرقانونی در این پست قبول مسئولیت کرده‌اند و اصرار دارند که مجلس باید و لابد «فوری» قانون را برای یک نفر اصلاح کند. در غیر این صورت، همان مجلسی که به همه کابینه دولت رأی داده است و لایحه بودجه را علی‌رغم نقدهایی که داشته است به شرط اصلاح تصویب کرده، به وفاق پشت پا زده است... برخی جریان‌های ‎اصلاح‌طلب که از سیاست‌های آقای رئیس‌جمهور ناراحت هستند، با جریان‌سازی رسانه‌ای درصدد انحراف دولت از مسیر فعلی خود هستند. این جریان، آگاهانه یا ناآگاهانه، به جریان ‎سوپرانقلابی برای تخریب دولت پاس گل می‌دهد.» او همچنین تأکید می‌کند که این اختلافات نباید به حاشیه‌رفتن حل مشکلات مردم منجر شود. به اعتقاد وی، شاخص وفاق باید حل مسائل ‎مردم ذیل سیاست‌های رهبری و قانون باشد و نه ماندن یا نماندن یک فرد خاص در قدرت. 

 درگیری‌های جناحی یا تلاش برای حل مشکلات؟ 
واقعیت نیز این است که  هدف وفاق مشخص و مختصات این اهداف در کلیات و برخی موارد جزئی‌تر نیز شناخته شده و واضح است. وفاق با دولت اصلاح‌طلب آقای پزشکیان با آگاهی از مرزبندی سیاسی و تفاوت‌های فکری آن حول منافع عمومی اتفاق افتاده و پیگیری می‌شود. درمقابل، معنایی از وفاق توسط برخی حامیان دولت ترویج می‌شود که در آن هرگونه خواست و اراده‌ای که دولت داشته باشد، باید توسط دیگر نهادها و قوای کشور پذیرفته شود. بدون شک چنین برداشت بسیط و یک‌طرفه‌ای اشتباه و نادرست است. مجلس تمام سعی خود را در کمک به دولت برای موفقیت به کار بسته چراکه رهبر معظم انقلاب چنین مطالبه‌ای داشته‌اند و عقلانیت انقلابی هم چنین امری را لازم و ضروری می‌داند. اما این خواسته‌ها باید براساس اولویت و مسائل اساسی مردم باشد. در این فرایند، طبیعی است که برخی مسائل حاشیه‌ای مانند موضوع انتصاب بعضی اشخاص مسئله اصلی مجلس نباشد و برای آن فوریتی درنظر گرفته نشود. همین مجلس، به کل فهرست وزرای پیشنهادی رای مثبت داد تا دولت با تمام توان شروع به کار کند اما قطعا در مطالبه مسائل مردم و نظارت درست بر اجرای برنامه هفتم و سیاست‌های کلی کشور، کوتاهی نخواهد کرد. که اگر بکند موجبات عبور از تفکیک قوا را به وجود آورده است. لذا همان طور که برخی کنشگری‌های اپوزیسیون‌مانند علیه دولت، مورد نقد جدی ماست و آن را ناصواب می‌دانیم؛ این برداشت خام و یک‎طرفه از وفاق را هم نادرست دانسته و به ضرر کشور تلقی می‌کنیم.