علیز با ژست عدالت خواهی و با ادعای افشای «واقعیت‌های ناپیدا» در ساختار حکومتی و نظامی ایران، مخاطبان انقلابی خود را به‌طور ضمنی به تردید و بدبینی به نهادهای حکومتی ومظاهر قدرت جمهوری اسلامی سوق داد تا اعتماد مردم به مسئولان کشور را متزلزل سازد.