رزمایش هسته‌ای ناتو از روز دوشنبه با مشارکت کشورهای عضو این ائتلاف نظامی به مدت دو هفته برگزار می‌شود.

رزمایش اقتدار پیامبر اعظم ۱۹ چند روزی است که آغاز شده است؛ این مانور نظامی که با توجه به تعدد و تکثر نیروهای شرکت کننده در آن و تنوع تسلیحات به کارگرفته شده، بی سابقه ارزیابی می شود، نکاتی را برای تحلیل گران خاطرنشان می سازد.

وبگاه «میدل ایست آی» در گزارشی اختصاصی که اخیراً منتشر کرده است، از تحولی راهبردی در حوزه سامانه‌های دفاعی کشورمان خبر داده است؛ تحولی که می‌تواند فصل تازه‌ای را در سیاست‌های دفاعی و خارجی تهران رقم بزند.

آنچه بر ایران در سحر 23 خرداد 1404 گذشت، یک حمله نظامی صرف نبود، بلکه جهانیان و ایرانیان شاهد یکی از پیچیده ترین جنگ های ترکیبی تاریخ علیه یک کشور بودند.  حمله نظامی تنها یکی از تکه های پازلی بود که رژیم صهیونیستی مسئولیت اجرای شاخه نظامی آن را بر عهده داشت و شاخه ها و تکه های پازل دیگر توسط چندین کشور و متاسفانه نهاد بین المللی رقم خورد.از دو ماه قبل از حمله، رئیس جمهور تروریست ایالات متحده، فشار سیاسی و تهدید رسانه ای را علیه ایران شروع کرد و اولتیماتوم دوماهه ای را به ایران داد. همزمان با او، گروسی به عنوان مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، با همکاری سه کشور اروپایی، قطعنامه ای را به تصویب رساندند که به دروغ و بدون ادله لازم، ایران را محکوم به پنهان کاری در برنامه هسته ای خود می کرد. رسانه های فارسی زبان غربی و اسرائیلی در تمام این مدت بمباران روانی افکار عمومی ایرانیان را بر عهده داشتند و رسانه های غربی بین المللی سیاه نمایی ایران نزد افکار عمومی جهان و توجیه حمله نظامی اسرائیل به ایران را در دستورکار خود داشتند.

از دهه 90، لنگر ارزی کشور در دبی و بر روی درهم انداخته شده است. کاهش وابستگی به درهم اما یکی از راه های عبور از تحریم در دورۀ ترامپیسم است

در حالی که روایت رسمی تل‌آویو تمرکز خود را بر پنهان‌کاری در آمار تلفات گذاشته، افشای اختلال روانی در ۱۰ هزار نظامی از ۱۹ هزار مجروح، از واقعیتی عمیق‌تر پرده برمی‌دارد؛ رژیمی که در جبهه روانی دچار فرسایش شدید شده است. PTSD، افسردگی مزمن، اختلال خواب و اضطراب‌های شدید در میان سربازان اسرائیلی به‌وضوح نشان می‌دهد که ارتش اسرائیل نه‌تنها در میدان، بلکه در درون ساختار روانی خود نیز با بحران مواجه است. به نوشته نورنیوز، تحلیل گران نظامی این وضعیت را «ناتوانی در بازسازی ظرفیت رزمی» توصیف می‌کنند؛ نشانه‌ای از ضعف استراتژیک در مواجهه با جنگ‌های فرسایشی.

ویل دورانت، تاریخ نگار شهیر قرن بیستم و پدیدآورنده اثر سترگ تاریخ تمدن، در کتاب «درس هایی از تاریخ» با اشاره به نقش فرماندهان نظامی در پاسداری از میراث کلاسیک یک تمدن می نویسد: «ما به فرماندهانی که در بستر [بیماری] می میرند، می خندیم و فراموش می کنیم که به هر صورت زنده آنان از مرده شان ارزشمندتر است.» این کلام می تواند حتی برای ملتی چون ما که شهادت را افتخاری عظیم می پنداریم، قابل تامل باشد. ویل دورانت در جای دیگری از همین کتاب می گوید: «در تفسیر نظامی، تاریخ جنگ در حکم داور نهایی است و طبیعی و ضروری بودن آن را جز ساده لوحان همه پذیرفته اند.» و بزنگاه جنگ دقیقا همان جایی است که حتی ملتی چون ما را هم به اندیشه وا می دارد که آیا برای شهادت و سعادت اخروی فرماندهانی همچون باقری خوشحال باشیم یا برای از دست دادن کسانی همچون او که در کوران حوادث می توانند پیش قراولان سربازان وطن باشند؛ ناراحت شویم؟ پاسخ کلی به این سوال، هدف این نوشته نیست کما این که شاید آن قدر نیاز به تامل هم داشته باشد که دست و پای این پاسخ از چارچوب یک گزارش ژورنالیستی بیرون بزند. اما این همان سوالی است که پس از گذشت بیش از 40 روز از شهادت سردار سپهبد شهید محمد حسین افشردی یا آن طور که اغلب او را می شناسند؛ سردار شهید محمد باقری به آن پاسخ خواهیم داد.

بررسی تجربه جهانی و نمونه‌های داخلی نشان می‌دهد که حضور نهادهای نظامی می‌تواند در شرایط تحریم و ضعف بخش خصوصی، موتور توسعه پروژه‌های ملی باشد؛ اما این حضور باید شفاف، مرحله‌ای و محدود باشد تا در نهایت بخش خصوصی تقویت شود، نه تضعیف

تداوم هجمه های ایزدی کارشناس همیشه حاضر صدا وسیما علیه فرماندهان شهید نظامی با عناوینی چون «دیپلمات»، «خام» و ... مورد بهره برداری دشمنان قرار گرفته است

اسماعیل بقائی سخنگوی وزارت امور خارجه نسبت به پیامد‌های خطرناک تشدید تحرکات نظامی آمریکا در منطقه کارائیب و آمریکای لاتین بر صلح و امنیت بین‌المللی، هشدار داد.