برخلاف نام بیماری شان، دنیایشان اصلا عجیب و غریب نیست. مثل خیلی از آدم‎های عادی، دست‎هایشان پر از مهربانی است و گوشه لبخندهایشان زندگی جا خوش کرده است. با همه رنجشان از بیماری، روشنی را در تار و پود زندگی می جویند و سقف آرزوهایشان هنوز بی انتهاست.