هدف راهبردی کنونی برای ایران و جبهه مقاومت، توقف جنگ و آتش‌بس با شرایط گروه‌های مقاومت است. چراکه به محض آتش‌بس، این رژیم است که به اهداف خود نرسیده و باید طرف شکست خورده نام بگیرد.

تا این جای داستان سوریه، قطعی است که هیچ طرفی فکر سقوط اسد به این سرعت را نمی‌کرده؛ نه طرف‌های طراح و ترکیه تصور این سقوط سریع را داشتند و نه خود اسد و کارگزارانش، احتمالی برای آن متصور بوده‌اند.

سخنان اخیر مقامات رژیم و ترامپ مبنی بر احتمال حمله نظامی به مراکز هسته‌ای ایران را باید در دوگانه ترس و امتیاز گرفتن دید. تلاش طرف مقابل این است که با استفاده از کارت رخدادهای اخیر منطقه، ایران را بترساند تا بدون گرفتن امتیاز، از کارت‌های هسته‌ای خود عقب بنشیند.

مجموعه رفتارهای رسانه‌ای و سیاسی دشمن نشان از آن دارد که موج جدیدی از تلاش برای تولید اغتشاش در کشور در حال شکل‌گیری است. بدون شک، مدل مطلوب رژیم برای تضعیف ایران نه مواجهه نظامی با این قدرت که درگیر کردن نظام اسلامی در داخل خواهد بود.

برخی اعضای یک گروه خاص رسانه‌ای و برخی کانال‌های ایتایی از هشتگ «وفاق با نفاق» استفاده می‌کنند تا به اصولگرایان و برخی نیروهای انقلابی که حاضر به کمک به دولت شده‌اند، کنایه بزنند که شما با این شعارتان، با اهل نفاق همراه شده‌اید؛ یا این که با نقاب وفاق، سعی دارید مسیر نفاق را پیش ببرید و به کشور ضربه بزنید.

شهادت حقیقتی است الهی که در جان عالم اثر می‌کند. اثری که تاریخ را متاثر از خود و واقعیت را متغیر نسبت به گذشته می‌نماید. اما برای تثبیت در قلوب و جان‌ها نیاز به روایت دارد.